امید غزه از بین نمی رود: کمک ها باید فراتر از مغازه ها باشد
[ad_1]
مدرسه Hope Bridges ، که به کودکان معلول در غزه خدمات ارائه می دهد ، روزهای سختی را پشت سر می گذارد. با افزایش تعداد کودکان معلول پس از حملات ، این برنامه ها از ظرفیت مدرسه فراتر رفت. تنها مدرسه در شهر که صدها کودک مبتلا به اوتیسم ، فلج ، جسمی ، شنوایی ، بینایی و شنوایی می توانند آموزش ببینند دیگر نمی تواند فعالیت های خود را انجام دهد. مقامات می گویند 150 دانشجو از قبل ثبت نام کرده اند ، اما قادر به پذیرش بیشتر آنها نیستند. روان خطاب ، متخصص فیزیوتراپی و توانبخشی در این مدرسه ، وضعیت این وضعیت را با این جملات خلاصه كرد: «اگرچه ما از ساده ترین تجهیزات بی بهره هستیم ، اما تمام تلاش خود را می كنیم. بسیاری از کودکان ما اگر به این روش های درمانی ادامه ندهند ممکن است عملکرد حرکتی خود را کاملا از دست بدهند. “
دست های دمیر صالحیا.
تمام جهان اینجاست
- برای حل مشکل مدارس و تجهیزات کودکان معلول در غزه ، پروژه ساخت مدرسه جدید آغاز شده است. پروژه پل های امید توسط روکی دمیر صالحیا ، دانشجوی دکترای ترک در دانشگاه آکسا هدایت می شود. دمیر تأکید می کند که شرایط دشوار زندگی در غزه برای معلولان دو برابر دشوار است و ادامه می دهد: “این مدرسه که در یک آپارتمان کوچک خدمات ارائه می دهد ، تمام دنیا و تنها امید بچه هایی است که به اینجا می آیند. بسیاری از خانواده های آنها فقیر هستند و قادر به تأمین نیازهای ویژه فرزندان خود نیستند. این مدرسه ، از فیزیوتراپی گرفته تا گفتار درمانی ، برای هر كدام آموزش های ویژه ای در نظر گرفته است. در اینجا ، کارکنان قصد دارند آموزشهای لازم را به کودکان ارائه دهند و آنها را به افرادی تبدیل کنند که بتوانند در جامعه خدمت کنند. پیش روی ما نمونه شیخ احمد یاسین است. او نمی توانست راه برود ، اما به نمادی از مقاومت تبدیل شد. این کودکان همچنین می توانند در آینده کشورشان به سمت های مهمی بیایند. “
کمک باید بیش از سهمیه باشد
دمیر گفت که آنها برای اجرای پروژه به کمک نیاز دارند و ادامه داد: “دولت در اینجا زمینی را برای ساخت مدرسه داده است. اما منابعی برای ساخت مدرسه وجود ندارد. با ساخت این مدرسه صدها زندگی کودکان نجات می یابد و ده ها نفر شغل پیدا می کنند. این کمکها از سهمیه بیشتر خواهد شد. ”
[ad_2]